داستان سیزده را همه عالم به در امروز از شهر شهریار چیست؟
به گزارش وبلاگ خوراکی، من خود آن سیزدهم یا سیزده را همه عالم به در امروز از شهر شعر زیبایی از شهریار است که در وصف معشوقه خود در روز سیزده بدر سروده است.
داستان سیزده را همه عالم به در امروز از شهریار
هوشنگ طیار شاعر، شاگرد و دوست و همشهری محمد حسین شهریار از عشقی که نقطه عطف زندگی او و عاملی در روی آوردن شهریار به ادبیات است، سخن می گوید.
زمانی که شهریار برای خواندن درس پزشکی به تهران آمد، همراه با مادرش در خیابان ناصرخسرو کوچه مروی یک اتاق اجاره می کند. آنجا عاشق دختر صاحب خانه می شود. صحبتی بین مادران آن ها مطرح می شود و یک حالت نامزدی بوجود می آید. قرار می شود که شهریار بعد از اینکه دوره انترنی را گذراند و دکترای پزشکی را گرفت با دختر عروسی کند.
شهریار رفته بود خارج از تهران تا دوره را بگذراند و وقتی برگشت متوجه شد، پدر دختر او را به یک سرهنگ داده است و آنها با هم ازدواج کرده اند. شهریار دچار ناراحتی روحی شدیدی می شود و حتی مدتی هم بستری می شود و در این دوران غزل های خوب شهریار سروده می شوند.
13 فروردین نحس ترین روز سال شهریار
شهریار همچنان در خیال روزهای شیرین گذشته سیر می کرد. به یاد قدم ها و حرف ها در بهجت آباد، تفرجگاه قدیم تهران قدم بر می داشت. آری روز سیزده فروردین برای محمد حسین نحس ترین روز سال بود. نمی دانست قرار است با چه چیزی روبرو شود. وقتی با نامردی مردمان در کشاکش میدان عاشقی ضربه های مهلک خورده بود طبابت هم برای درمان او کافی نبود. دخترکی با نزدیکی به او خلوتش را شکست. دست در موهایش برد و او را نوازش کرد حس عجیبی به او منتقل شد گویی هزاران سالس که او را می شناسد. دخترک به سمت پدر و مادرش رفت و در آغوش مادر خود را رها کرد.
ناگهان دنیا بر سر شهریار خراب شد. مادر دختر، عشق قدیمیش بود با گونه های گریان شروع کرد به سرودن:
یار و همسر نگرفتم که گرو بود سرم
تو شدی مادر و من با همه پیری پسرم
....
تو جگر گوشه هم از شیر بریدی و
هنوزمن بیچاره همان عاشق خونین جگرم
....
خون دل میخورم و چشم نظر بازم جام
جرمم این است که صاحبدل و صاحب نظرم
....
منکه با عشق نراندم به جوانی هوسی
هوس عشق و جوانی است به پیرانه سرم
....
پدرت گوهر خود تا به زر و سیم فروخت
پدر عشق بسوزد که درآمد پدرم
....
عشق و آزادگی و حسن و جوانی و هنر
عجبا هیچ نیارزید که بی سیم و زرم
....
هنرم کاش گره بند زر و سیم بود
که به بازار تو کاری نگشود از هنرم
....
سیزده را همه عالم به در امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم بدرم
....
تا به در و دیوارش تازه کنم عهد قدیم
گاهی از کوچه معشوقه خود می گذرم
....
تو از آن دگری رو مرا یاد تو بس
خود تو دانی که من از کان دنیای دگرم
....
از شکار دگران چشم و دلی دارم سیر
شیرم و جوی شغالان نبود آبخورم
....
خون دل موج زند در جگرم چون یاقوت
شهریارا چکنم لعلم و والا گهرم...
.....
سیزده را همه عالم بدر امروز از شهر
من خود آن سیزدهم کز همه عالم به درم...
محسن چاوشی با موسیقی جاودانه اش در سال های اخیر به زیبایی به اجرای این شعر پرداخته است و تمامی لحظات سنگین عاشقی شهریار را بیان می کند.
گروه سرگرمی وبلاگ خوراکی
منبع: setare.com