اگر آرای الکترال انتخابات آمریکا برابر گردد، چه می گردد؟ - وبلاگ خوراکی

به گزارش وبلاگ خوراکی، یک کشور به شدت دو دسته که در بن بست 269-269 رای الکترال برابر گیر افتاده باشد، به مجلس نمایندگان آمریکا برای انتخاب رئیس جمهوری بعدی مراجعه می نماید. چنین سناریوی بعیدی مورد بحث دونالد ترامپ و نانسی پلوسی قرار گرفته است.

از وبسایت ویکی پدیا دیدن نمایید.

به گزارش ایسنا، به نقل از شبکه ای بی سی نیوز، چنین سناریوی بعیدی در قانون اساسی دور از ذهن به نظر می رسد و از 1824 رخ نداده است. اما در سالی که تغییرات رای گیری مرتبط با ویروس کرونا می تواند تاثیر غیر قابل پیش بینی روی رقابت ریاست جمهوری رقابتی میان دونالد ترامپ و جو بایدن داشته باشد، این یک احتمال است، حتی اگر دور از ذهن به نظر برسد.

براساس متمم 12 قانون اساسی آمریکا، چنانچه هیچ نامزدی نتواند بیشتریت آرای کالج الکترال را به دست آورد، مجلس نمایندگان آمریکا رئیس جمهوری آینده و سنا معاون رئیس جمهوری آینده را انتخاب می نماید.

طبق قانون، ایالت ها تا هشتم دسامبر مهلت دارند تا نتایج خودشان را شفاف سازی نموده یا قانونگذاران ایالتی برای انتخاب برگزینندگان رای الکترال انتخاب نمایند که قرار است 14 دسامبر تشکیل جلسه بدهد. کنگره رسما در ششم ژانویه آرای الکترال را شمارش نموده و برنده را اعلام می نماید.

در سناریوی آرای الکترال برابر، هر ایالت تنها یک رای در مجلس نمایندگان آمریکا خواهد داشت. هر حزب با بیشترین کرسی ها در مجلس نمایندگان، رای ریاست جمهوری را معین خواهد نمود.

جمهوری خواستار کنترل 26 هیات ایالتی را در دست دارند و دموکرات ها 23 مورد. پنسیلوانیا بین دو حزب تقسیم شده است و همچنین جمهوری خواستار این فرصت را دارند تا تساوی برابر با دموکرات ها را در میشیگان و مینه سوتا بشنمایند و این در صورتی است که آنها یک کرسی اضافه تر در هر کدام از این ایالت ها به دست آورند.

این محاسبات در هفته های پایانی انتخابات، در ذهن رهبران دموکرات، حامیان اقتصادی و استراتژیست ها هست. با توجه به اینکه بیشتر کاندیداهای دموکرات ها در مناطق مایل به ترامپ در پول غرق شده اند و در نظرسنجی های دولتی و خصوصی از رقبای جمهوری خواه جلوتر هستند، این حزب برای توسعه نقشه خود و ارائه راستا گسترده تر برای کسب بیشتریت برای خودشان در مجلس نمایندگان آمریکا کوشش می نماید.

این شامل سرمایه گذاری در مناطق حومه نشین تحت رقابت در میشیگان، پنسیلوانیا و فلوریدا می گردد اما همچنین رقابت های تازه تری را در مناطق روستایی مونتانا و آلاسکا شامل می گردد. هر کدام از آنها تنها یک کرسی در کنگره دارند و آرایی که در سال 2016 ترامپ از آنها گرفته به ترتیب 15 درصد و 20 درصد بوده است.

دموکرات ها کنترل هیات هایی در بیشتر ایالت های رقابتی از جمله آریزونا، آیوا، مینه سوتا و نوادا را تنها با یک کرسی در دست دارند و جمهوری خواستار با یک کرسی در فلوریدا فزونی دارند.

کایل کوندیک، مدیر رسانه ای کانون سیاست دانشگاه ویرجینیا با بیان اینکه بعید است رقابت ریاست جمهوری آمریکا به تساوی آرای الکترال برسد، بر پیشتازی بایدن مقابل ترامپ در چندین ماه گذشته در نظرسنجی های ملی و در ایالت های مهم اشاره دارد اما وقوع چند سناریو بر پایه نتایج انتخابات 2016 را دور از ذهن نمی داند.

اولین مورد، پیروزی بایدن در تمام ایالت هایی است که هیلاری کلینتون هم توانست در سال 2016 در آنها پیروز گردد.

اما به گفته او، وضعیتی که دموکرات ها در آن بتوانند کرسی های مجلس نمایندگان آمریکا در آلاسکا و مونتانا را بگیرند و کنترل هیات های آنها را هم داشته باشند، وضعیتی است که در آن بایدن باید بیش از 270 رای الکترال بگیرد و بتواند موازنه مجلس نمایندگان برای معین رئیس جمهوری بعدی را در اختیار داشته باشد.

درک مولر، پروفسور حقوق در دانشگاه آیوا که پیش از انتخابات 2016 در این رابطه مطلبی نوشته بود، احتمال اینکه مجلس نمایندگان آمریکا رئیس جمهوری بعدی را معین کند بسیار بعید دانست.

علاوه بر بحث تساوی آرای الکترال، کارشناسان انتخاباتی به چندین سناریوی محتمل دیگر اشاره می نمایند که می توانند رقابت کاخ سفید را در ژانویه و زمانی که کنگره نتایج را تایید می نماید، به هرج و مرج بکشانند.

در حالی که 32 ایالت و واشنگتن دی.سی باید از برگزینندگان ریاست جمهوری بخواهند که متعهد شوند تا به برنده آرای مردمی در ایالت هایشان رای بدهند، اما برگزینندگان خائن ممکن است از رای دادن به نامزدی که برنده رای مردمی است، خودداری نمایند.

نگرانی دیگر احتمال نتایج منافشه برانگیز در ایالت های رقابتی مهم با دولت های تقسیم شده است، از جمله پنسیلوانیا، میشیگان و ویسکانسین. این ایالت ها فرمانداران دموکرات با قانونگذاران جمهوری خواه دارند.

چنانچه رهبران ایالت های تقسیم شده نتوانند روی نتایج انتخابات توافق نمایند، هر کدام ممکن است فهرست انتخاباتی خودشان را به واشنگتن بفرستند و تصمیم به رسمیت شناختن هر گروه را به رهبران حزبی واگذار نمایند.

این اتفاق تنها یک بار در 1960 در هاوایی رخ داد که کنگره برگزینندگان دموکرات را به رسمیت شناخت. اما آرای الکترال هاوایی نتوانست نتیجه رقابت میان جان اف . کندی و ریچارد نیکسون را تغییر دهد.