فیلم خیلی دور ، خیلی نزدیک : شک ، باور - وبلاگ خوراکی

به گزارش وبلاگ خوراکی، نتوانسته بودم فیلم خیلی دور ، خیلی نزدیک را در سینما ببینم. دیروز شبکه دو سیما این فیلم را پخش کرد ، البته با گمانم با تعدیلاتی به خصوص در صحنه های آغازین فیلم.

خوب هر بیینده فیلمی ، مثل یک شاگرد مدرسه ای که پس از نوشتن یک انشاء از نوشته خود نتیجه می گیرد ، آگاهانه یا در ناخودآگاه خود می کوشد ، آنچه را از فیلم دریافته و مفهوم کلی آن را در فکرش خلاصه کند.

شاید تا قیل از سکانس پایانی فیلم ، مفاهیم مختلفی را می شد ، از این فیلم استنباط کرد ولی با تماشا سکانس آخر ، دیگر نمی توان در این شک کرد که فیلم میخواهد به مسئله مهمی به نام باور بپردازد.

خب ، وقتی فیلم و یا هر اثر هنری دیگری در پی القاء یک مفهوم اساسی است ، همه اجزای تشکیل دهنده فیلم هم سعی می نمایند ، نقشی در بیان همان مفهوم کلی ایفا نمایند. بنابراین باید فکر کنیم همه قسمتهای درخشان فیلم مثل فضاسازیهای هنرمندانه و فیلمبرداری زیبا و بازی خوب مسعود رایگان ، دیالوگهای بعضا شاعرانه ، همه و همه در خدمت رساندن همین مفهوم هستند.

اما سؤال اساسی من این است : آیا این فیلم در روبروه با مسئله باور پیروز بوده است؟

در این فیلم پزشکی پیروز را داریم که گویا غرق در روزمرگی است و ناگهان با فاجعه ای در زندگی خود روبرو می گردد و سکانسی هم داریم که در آن وی در روبروه با نسرین ، شک خود را در مسئله باور بیان می نماید. به باور من یکی از ضربه هایی که فیلم خورده ، همین سکانس است ، فکر می کنم کارگردان به دلیل محافظه کاری نتوانسته چهره یک فرد ناامید عاصی را به درستی خلق کند.

اما سکانس نتیجه گیرانه فیلم ، صحنه پایانی فیلم است ، در فیلمی با ساختار خیلی دور ، خیلی نزدیک ، بسیاری از کارگردانان از نتیجه گیری واضح به سبک میرکریمی ابا دارند ، به نوعی سعی می نمایند نتیجه گیری را به تماشاگر بسپارند و آن را به بینش و باور و تخیل خود بیینده واگذار نمایند ، اینگونه است که فیلمی با عاقبتها و نتیجه گیریهای چندگانه خلق می گردد. آخرین فریمهای فیلم گرچه تابلوی لئوناردو داوینچی را در فکر هر بیننده ای القاء می کرد ، ولی به سبب سعی در دادن یک پاسخ نهایی و قاطع ، به ساختار کلی فیلم که می توانست بهتر تمام گردد ، ضربه زد.

میرکریمی در جایی گفته است: شخصیت اصلی فیلم من، مخاطبان هستند. ، ولی این گفته با آنچه در این فیلم دیدم در تضاد بود.

خوب این شد سخن اصلی من در این فیلم ، می ماند ، بحثهای فرعی:

بحث پزشکی! : جایی رادیولوژیست به دکتر عالم گفت که علایم ICP یعنی فشار داخل حفره جمجمه پسرش خیلی بالاست ، که خوب این جمله مقداری اشکال دارد.

در جای دیگری خانم دکتر نسرین در برخورد با یک بیمار دچار تروما به سر ، بسیار مبتدی برخورد کرد ، این دستپاچگی و برخورد ابتدایی وی چیزی فراتر از تشویش وی از ویزیت یک بیمار در حضور پزشکی در رده بالا بود. خوب فکر می کنم هر پزشکی در هر درجه از مهارت بالینی ،الفبای برخورد با چنین مواردی را فراگرفته باشد. ایشان حتی یک کار درست انجام ندادند! مایه آبروریزی شدند. نمی دانم چه اصراری بود که چهره یک خانم دکتر ناشی در این فیلم به نمایش دربیاید ، آیا یک کاراکتر پزشک خانم بااراده در تضاد با معصومیتی بود که میرکریمی می خواست در این کاراکتر بگنجاند؟

بحث آسمان شب : از اول تا آخر فیلم بارها صحبت از دانش نجوم و زیبایی علم نجوم شد ، اما نشان ندادن حتی یک تصویر زیبا از آسمان ، ضعف عمده ای در این فیلم بود. جایی پسر دکتر از صورت فلکی جبار حرف می زد ، اگر تکنیک فیلمبرداری بالا بود ، باید یک لحظه چند فریم از این صورت نشان داده می شد و بعد نسرین به سرعت -به دلیل فضای خاص آن صحنه- به پایین و به دکتر نگاه می کرد. اما یک جای دیگر هم بود که اصلا صحنه بازسازی شده از ماه و ستارگان نشان داده شده بود. هر منجم آماتوری می داند که در نزدیکی ماه در هنگام مشاهده آسمان ، به جز هنگام کسوف ستاره ای که با چشم غیرمسلح بتوان دید ، نداریم. منظورم فاصله ای به مرکز ماه وبه شعاع دو برابر مقدار ماه است.

بحث موسیقی فیلم : نقطه قوت فیلم بود ، کلا با فیلم و ضرب آهنگ آن همراهی داشت ولی برخی جاها از جریان فیلم عقب می ماند ، ولی کلا پسندیدمش و دوست دارم موسیقی فیلم را داشته باشم.

فیلمبرداری فیلم : در یک کلام : خوب و عالی ، نرم. تنها نقطه ضعف آن در سکانسهای داخل ماشین بود.

بازیگران : مقام اول را به رایگان می دهم نه به سبب چیزی که بود بلکه به دلیل چیزی که می توانست باشد ، گرچه قبلا شنیده بودم خیلیها بازی الهام حمیدی را برتر از رایگان دانسته اند. از رایگان بسیار بهتر هم می شد در این فیلم بازی گرفت ، حیف!

نمای آخر فیلم خیلی زیبا بود ، نمی دانم عکس باکیفیتی از این صحنه روی وب موجود است یا نه. اگر بود ،برایم لطفا بفرستید. من که با کارت TV یک عکس از این نما گرفتم ، آرم شبکه دو را کمی ناماهرانه فتوشاپی کردم و در کنار تابلوی داوینچی قرار دادم.